This Sunday is the fourth Sunday of Lent, the Sunday of the Steward (Dendesi Giragi). Today the parable of The Dishonest Steward is read, which is only found in the Gospel of Luke (Luke 16:1-8). This parable is about a rich man and his steward. After the rich man heard allegations, that the steward was wasting his possessions, he called the steward and said to him: ‘What is this that I hear about you? Turn in the account of your management, for you can no longer be manager.’ And the manager said to himself, ‘What shall I do, since my master is taking the management away from me? I am not strong enough to dig, and I am ashamed to beg. have decided what to do, so that when I am removed from management, people may receive me into their houses.’ So հe called his master’s debtors and reduced their debts.
Jesus used this parable not to condone the behaviour of the steward, but rather to illustrate qualities. that have a necessary place in the life of everyone: our accountability before God. Since we are stewards of the world, we are accountable to our Lord for the talents we have and the things, that have been entrusted to our care by our Heavenly Father.
Մեծի Պահոց երրորդ կիրակին կը կոչուի Տնտեսի Կիրակի, որովհետեւ այսօր ալ կարդացուող Աւետարանը կը պատմէ Անիրաւ Տնտեսին առակը, առնուած Ղուկասի Աւետարանէն (Ղուկ. 16:11-32):
«Հարուստ մարդ մը կար՝ որ տնտես մը ունէր. ասիկա ամբաստանուեցաւ անոր առջեւ՝ որպէս թէ կը փճացնէ անոր ինչքը: Ուստի կանչեց զայն եւ ըսաւ անոր. “Այս ի՞նչ է՝ որ քու մասիդ կը լսեմ. տնտեսութեանդ հաշի՛ւը տուր, որովհետեւ ա՛լ չես կրնար տնտես ըլլալ”: Տնտեսը ըսաւ ինքնիրեն. “Ի՞նչ ընեմ, որովհետեւ տէրս տնտեսութիւնը կ՚առնէ ինձմէ. չեմ կրնար հողագործ ըլլալ՝՝, կ՚ամչնամ մուրալ: Գիտե՛մ ինչ պիտի ընեմ, որպէսզի երբ հեռացուիմ իմ տնտեսութենէս՝ ընդունին զիս իրենց տունը: Եւ իրեն կանչելով իր տիրոջ պարտապաններէն իւրաքանչիւրը, ըսաւ առաջինին. “Դուն ո՞րչափ կը պարտիս իմ տիրոջս”: Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր մար ձէթ”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ մուրհակդ, ու շուտո՛վ նստէ՝ «յիսո՛ւն» գրէ”: Յետոյ ըսաւ միւսին. “Դո՛ւն ո՞րչափ կը պարտիս”: Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր քոռ ցորեն”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ մուրհակդ եւ «ութսո՛ւն» գրէ”: Տէրը գովեց անիրաւ տնտեսը՝ որ ուշիմութեամբ վարուեցաւ. որովհետեւ այս աշխարհի որդիները աւելի՛ ուշիմ են իրենց սերունդին մէջ՝ քան լոյսի որդիները: Ես ալ կ՚ըսեմ ձեզի. “Բարեկամնե՛ր ըրէք ձեզի անիրաւ մամոնայէն, որպէսզի երբ ան պակսի՝՝, ընդունին ձեզ յաւիտենական բնակարաններու մէջ”:
Այս առակը կ’ուսուցանէ, թէ ինչպէս մեծահարուստը Տնտեսին իր ունեցածը կառավարելու տուած էր, այնպէս ալ մեր Տէր Աստուած մեզի մեր ամբողջ ունեցածը տուած է՝ այս աշխարհիս մեջ բարեգործութիւն ընելու եւ Աստուածահաճոյ կեանք վարելու համար: Ու ինչպէս Տէրը Անիրաւ Տնտեսը կանչեց ու ըսաւ «տնտեսութեանդ հաշի՛ւը տուր», մեր Երկնաւոր Հայրն ալ մեզմէ իր տուած շնորհներուն համաձայն հաշիւ պիտի պահանջէ:
